Religia a kremacja
tel. 24h - 71 34 34 909
Chrześcijaństwo - kremacja w wyjątkowych przypadkach
Chrześcijaństwo nie wykorzystywało powszechnie kremacji jako formy pochówku. Nauka chrześcijańska głosi, że grzebiąc ciało w ziemi, oczekuje ono na zmartwychwstanie po śmierci. Kremacja była tym samym interpretowana jako brak wiary w powrót do życia po śmierci. Chrześcijanie postrzegali spopielanie ciał jako praktykę stosowaną przez pogan, ponadto Jezus został pochowany, a nie skremowany. W średniowieczu wierni przeznaczali stos dla niegodnych chrześcijańskiego pogrzebu. Paleni byli tam przestępcy, heretycy i czarownice. Stos stał się symbolem oczyszczenia, ale też kary i potępienia. Ogień trawił zwłoki dobrych chrześcijan tylko w wyjątkowych sytuacjach – po bitwach albo w trakcie epidemii, co miało zapobiec rozprzestrzenianiu się zarazy. Dopiero pod koniec XVIIIw. nastąpiły zmiany w podejściu do kremacji. Główne powody to brak miejsc na cmentarzach w przeludnionych miastach, powszechność masowych grobów, zbyt bliskie sąsiedztwo miejsc pochówków i domów oraz rozprzestrzenianie się chorób zakaźnych.
Protestantyzm - zwyczaj rozsypywania prochów
Kościół Protestancki do kremacji podchodzi w sposób bardziej elastyczny niż Kościół Katolicki. Duchowni tego wyznania wcześniej wydali zgodę na praktykowanie spopielania zwłok. Pierwsze krematoria w krajach protestanckich powstały w latach 70. XIXw., a w 1908 roku anglikańskie Opactwo Westminsterskie zarządziło przymusową kremację zwłok, grzebanych na swoim terenie. Protestanci tworzą kolumbaria, w których można złożyć urny, ale również otwierają tzw. „ogrody pamięci”, w których prochy mogą zostać rozsypane. Protestantyzm, jako jedyny odłam chrześcijaństwa, daje wyraźną aprobatę dla działalności krematoriów.
Islam - kremacja jako naruszenie prawa
W świecie muzułmańskim nie dyskutuje się o kremacji zwłok. Islam jest przeciwny spopielaniu i potępia je traktując, jako naruszenie prawa islamskiego, w którym okaleczanie ciała zmarłego jest zakazane. Poza tym według wierzeń Islamu ciało po śmierci musi być ułożone tak, by głowa zwrócona była w kierunku Mekki. Kremacja uniemożliwia dokonanie tego rytuału.
Judaizm - brak zgody na kremację Judaistów ortodoksyjnych
Generalnie według judaizmu i według tradycji, zmartwychwstanie człowieka, którego zwłoki zostały poddane spopieleniu, może być utrudnione. Jeśli chodzi o zagadnienie jakim jest kremacja – środowisko judaistyczne jest podzielone. Judaiści ortodoksyjni utożsamiają kremację z obrządkami pogańskimi, są przeciwni jakiejkolwiek formie uszkadzania ciała ludzkiego po śmierci i nie godzą się na spopielenia. Inne podejście prezentuje współczesny judaizm reformowany, który zgłasza niewielkie zastrzeżenia w tej sprawie. Ponadto dyskutuje się nad kwestią, czy skremowane prochy można chować na żydowskich cmentarzach. Według ortodoksów nie powinno się chować, liberałowie natomiast wyrażają na to zgodę. Rozwiązaniem pośrednim stosowanym przez niektóre gminy żydowskie jest przyzwolenie na pochówek, pod warunkiem że prochy zmarłego zostaną złożone w trumnie.
Katolicyzm - kremacje dozwolone od 1963 roku
Współcześnie Kościół Katolicki zaleca zachowanie dotychczasowego zwyczaju pochówku zmarłych, dopuszcza jednak kremację zwłok, gdy śmierć nastąpiła daleko od miejsca zamieszkania i spopielenie ułatwia sprowadzenie szczątków lub gdy uczestnicy pogrzebu mogą mieć trudności z dotarciem na uroczystości z racji długotrwałej podróży. Kremacja nie może być jednak wykonana w przypadku, gdy jest wystąpieniem przeciwko nauce chrześcijańskiej, a także gdy stanowi manifestację braku wiary w zmartwychwstanie ciała. Kościół zaleca również aby obrzędy pogrzebowe (msza święta) odprawić przed spopieleniem oraz nie akceptuje rozsypywania prochów, a jedynym miejscem gdzie złożona może być urna z prochami zmarłego jest cmentarz.
Prawosławie - zakaz spopieleń
Stanowisko Kościoła Prawosławnego jest jednoznaczne – kremacja nie jest dozwolona. Wiąże się to z przekonaniem, że spopielenie ciała jest oznaką braku wiary w zmartwychwstanie. Od zasady tej istnieją jednak wyjątki, np. gdy ciało zmarłego jest zniszczone w wyniku epidemii lub działań wojennych albo jeśli takie jest zarządzenie władz państwowych. Ponadto nie odprawia się żadnych obrzędów religijnych nad spopielonymi zwłokami.
Hinduizm i buddyzm - wiara w reinkarnację
Wśród hinduistów i buddystów praktyka kremacji jest powszechna. W religiach tych istnieje wiara w reinkarnację – dusza po śmierci opuszcza ciało i wciela się w inne ciało, w innym czasie i miejscu swojej egzystencji.
W hinduizmie panuje przekonanie, że zwłoki należy spalić, aby uwolnić duszę od ciała, które stanowi jedynie chwilowe miejsce cierpienia. Wyjątkiem jest pogrzeb dziecka, które nie skończyło 5 roku życia – wtedy nie dokonuje się kremacji. Wyznawcy hinduizmu postrzegają spopielenie ciała jako najbardziej zaszczytną formę pogrzebu, jeżeli prochy zostaną wrzucone do świętej rzeki Ganges.
Dla buddystów sposobnością do ukazania przemijalności i nietrwałości egzystencji ludzkiej jest właśnie kremacja. Pochówek w tej formie sprawia, że po zakończeniu procesu pozostaje tylko proch, który można zdmuchnąć. Kremację w środowisku buddyjskim zapoczątkował sam Budda, który zapragnął być skremowany po śmierci.