Pojęcia związane z kremacją

tel. 24h - 71 34 34 909

Kremacja (spopielanie) zwłok

Rodzaj pochówku polegający (w odróżnieniu od pogrzebu tradycyjnego) na spaleniu ciała osoby zmarłej w piecu kremacyjnym (zmarły nie może posiadać rozrusznika serca), forma znana i uznawana przez wiele religii, m.in. przez katolicyzm, protestantyzm, hinduizm i buddyzm.

Piec kremacyjny

Urządzenie wykorzystywane w procesie kremacji zwłok służące do spopielania ciała zmarłego w temperaturze 900-1100°C, którego konstrukcja oparta jest na zasadzie wielokrotnej rekuperacji ciepła, zasilane zazwyczaj gazem ziemnym, gazem LPG lub olejem opałowym; piec kremacyjny służy do spopielania wyłącznie jednej osoby podczas pojedynczego procesu kremacji.

Urna

Rodzaj pojemnika służącego przechowywaniu prochów zmarłych poddanych procesowi kremacji, wykonanego najczęściej z metalu, kamienia, drewna, ceramiki, kompozytu lub materiałów ekologicznych, wyposażonego standardowo w uchwyty (metalowe bądź mosiężne) oraz krzyżyk (plastikowy lub mosiężny) – najczęściej w kolorze złotym. 

Grób urnowy

Grób ziemny (dół w ziemi, do którego składa się urnę i zasypuje ziemią) przeznaczony do pochowania urny z prochami; zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 7 marca 2008r. posiada następujące wymiary: długość 0,5m, szerokość 0,5m, głębokość 0,7m, dodatkowo wymagane jest zapewnienie przejścia pomiędzy poszczególnymi grobami o szerokości co najmniej 0,5m. 

Kolumbarium

Budowla z niszami przeznaczonymi do składania urn, przy czym minimalne wymiary niszy to 0,4m głębokości, 0,4m szerokości i 0,4m wysokości. 

Przepisy dotyczące kremacji w Polsce

Zasady grzebania zmarłych zostały sformułowane w ustawie z dnia 31 stycznia 1959r. o cmentarzach i chowaniu zmarłych, przepisy te dopuszczają kremację (wyjątek stanowi zapis uniemożliwiający spopielanie zwłok przywiezionych z zagranicy, transportowanych w metalowych trumnach, które nie mogą być otwierane); zwłoki poddane kremacji muszą być pochowane na cmentarzu – grzebane w grobach ziemnych, składane w kolumbariach lub katakumbach; rozsypywanie lub przechowywanie prochów w domu jest w Polsce nielegalne i podlega karze. 

Krematorium

Obiekt, w którym dokonuje się pośmiertnego spalenia ciała osoby zmarłej w piecu kremacyjnym, najczęściej wyposażony w infrastrukturę do przyjmowania i przechowywania trumien, pomieszczenie dla rodziny i bliskich, kaplicę oraz salę pożegnań.

Trumna do kremacji

Trumna spełniająca określone wymagania, które umożliwiają wykorzystanie jej w procesie spopielania zwłok w piecu kremacyjnym; trumny drewniane charakteryzują się brakiem lakieru oraz wszelkich okuć metalowych (uchwytów i ozdób), stosuje się też trumny ekologiczne z tektury (EKO-2000).

Prochy (popioły) zmarłego

Pozostałość po procesie spopielenia ciała, waga prochów wynosi około 3,5 procent pierwotnej masy ciała (u dorosłych) i około 2,5 procent (u dzieci). Średni ciężar prochów dorosłej skremowanej osoby to około 2,4 kg; prochy umieszcza się w urnie w celu ich pochowana w grobie ziemnym, umieszczenia w kolumbarium lub rozsypania (rozproszenia) – jeśli lokalne przepisy to dopuszczają. 

Katakumby

System podziemnych korytarzy, wnęk i pomieszczeń pełniących w okresie wczesnochrześcijańskim funkcję cmentarza lub podziemia kościołów albo budynków cmentarnych, gdzie składa się trumny z ciałami zmarłych; zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 7 marca 2008r. jest to pomieszczenie z niszami w ścianie, przeznaczone do pochówku zwłok; nisza w katakumbach powinna mieć wymiary w poziomie co najmniej 2,0m na 1,0m i nie mniej niż 0,9m wysokości; każda nisza powinna być oddzielona od sąsiedniej ścianą o grubości co najmniej 0,06m i posiadać system odprowadzania gazów i odcieków w sposób nieszkodliwy dla otoczenia oraz uniemożliwiający dostęp do nisz insektom i gryzoniom; po złożeniu zwłok każdą niszę należy natychmiast zamurować. 

tel. 24h - 71 34 34 909